[Poëzie] Een anti-oorlogsgedicht van mijn zusje Laura
Beste lezer,
Hieronder lees je een prachtig anti-oorlogsgedicht van mijn zusje Laura (17 jaar). Chapeau Laura!
Zij die daar stierven
in met bloed vermengd
donkerbruinrood slijk.
Was het voor hun vaderland
dat hun moeders met
tranen en de lege huls
van de dodelijke kogel
achterbleven?
Waar hun lichaam
gegeseld werd met haat
en hun hart niet langer
klopte maar schoot,
staat nu een standbeeld
dat er nooit had moeten staan.
De onbekende soldaat
zal altijd onbekend blijven.
En de papavers
zijn nog altijd rood
van het nodeloos
radeloos
vergoten bloed.
-Laura Buelinckx, 2 juni 2004
Dit gedicht gaat over de oorlog. De zinloosheid ervan, en de verliezen die het met zich meedraagt.
Hieronder lees je een prachtig anti-oorlogsgedicht van mijn zusje Laura (17 jaar). Chapeau Laura!
Zij die daar stierven
in met bloed vermengd
donkerbruinrood slijk.
Was het voor hun vaderland
dat hun moeders met
tranen en de lege huls
van de dodelijke kogel
achterbleven?
Waar hun lichaam
gegeseld werd met haat
en hun hart niet langer
klopte maar schoot,
staat nu een standbeeld
dat er nooit had moeten staan.
De onbekende soldaat
zal altijd onbekend blijven.
En de papavers
zijn nog altijd rood
van het nodeloos
radeloos
vergoten bloed.
-Laura Buelinckx, 2 juni 2004
Dit gedicht gaat over de oorlog. De zinloosheid ervan, en de verliezen die het met zich meedraagt.
Comments
ik zet je mooie reactie op deze zoveelste zwarte zondag als apart onderwerp op mijn blog
bedankt
jan