[Verkiezingen 2004] De 'kleintjes' doen ook mee
Op tv zien we ze zelden. In de kranten komen ze af en toe aan bod. Ik heb het hier over de kleine partijen die meedoen aan de verkiezingen. Op mijn weblog kon je al heel wat lezen over STA OP, een initiatief waar ik zelf wat aan meegewerkt heb en dat ik voor de volle 100 procent ondersteun. Helaas komt STA OP voorlopig enkel in de provincie Limburg op en kan ik er nu zondag niet voor stemmen.
Omdat ik niet voor de traditionele partijen wil stemmen (de 3 kartels zeg maar: CD&V-NVA, SP.A-SPIRIT, VLD-VIVANT), zeker niet voor het fascistische en racistische Vlaams Blok en ook niet voor GROEN!, dat me enorm ontgoocheld heeft met haar regeringsdeelname en haar dubbelzinnige houding in cruciale dossiers, rest me in feite enkel nog de keuze tussen de radicaal-linkse partijen PVDA en LSP. Het programma van deze twee partijen is het enige dat het dichtst aansluit bij mijn politieke opvattingen, mijn verzuchtingen en mijn rechtvaardigheidsgevoel. Let op, dit wil niet zeggen dat ik geen kritiek heb op deze politieke formaties. Zij hebben ook opvattingen waar ik het niet altijd mee eens ben, zij stellen bepaalde zaken soms ook nogal eenzijdig voor, etc..., maar de media-boycot, de ondemocratische kiesdrempel en hun onverwoestbare inzet en standvastigheid verplichten mij om op deze underdogs te stemmen.
Wat brengt dat nu op, vragen verschillende mensen me dan. Ik antwoord dan meestal: wat brengt het op om steeds op dezelfden te stemmen die toch steeds weer hetzelfde beleid voeren? Zijn er fundamenteel-maatschappelijke verschillen tussen paars-groen, paars, rooms-rood of rooms-blauw? Verschilt het maatschappijproject van de CD&V zo hard met dat van de VLD of dat van de SP.A?
Ik wil me niet neerleggen bij de eenheidsworst die de politiek vandaag geworden is. Ik ben tegen het TINA-denken (There Is No Alternative), dat sinds de val van de Muur overal verkondigt dat er maar één weg is, namelijk die van de vrije markt, de competitiviteit, de privatisering, de deregulering, de flexibilisering. Ik zeg wat de andersglobalisten wereldwijd zeggen, namelijk THEMBA, There Must Be An Alternative. En wat ik zeg zal ik morgen zondag ook in het stemhokje tot uiting brengen.
Jan Buelinckx (12/06/04)
Omdat ik niet voor de traditionele partijen wil stemmen (de 3 kartels zeg maar: CD&V-NVA, SP.A-SPIRIT, VLD-VIVANT), zeker niet voor het fascistische en racistische Vlaams Blok en ook niet voor GROEN!, dat me enorm ontgoocheld heeft met haar regeringsdeelname en haar dubbelzinnige houding in cruciale dossiers, rest me in feite enkel nog de keuze tussen de radicaal-linkse partijen PVDA en LSP. Het programma van deze twee partijen is het enige dat het dichtst aansluit bij mijn politieke opvattingen, mijn verzuchtingen en mijn rechtvaardigheidsgevoel. Let op, dit wil niet zeggen dat ik geen kritiek heb op deze politieke formaties. Zij hebben ook opvattingen waar ik het niet altijd mee eens ben, zij stellen bepaalde zaken soms ook nogal eenzijdig voor, etc..., maar de media-boycot, de ondemocratische kiesdrempel en hun onverwoestbare inzet en standvastigheid verplichten mij om op deze underdogs te stemmen.
Wat brengt dat nu op, vragen verschillende mensen me dan. Ik antwoord dan meestal: wat brengt het op om steeds op dezelfden te stemmen die toch steeds weer hetzelfde beleid voeren? Zijn er fundamenteel-maatschappelijke verschillen tussen paars-groen, paars, rooms-rood of rooms-blauw? Verschilt het maatschappijproject van de CD&V zo hard met dat van de VLD of dat van de SP.A?
Ik wil me niet neerleggen bij de eenheidsworst die de politiek vandaag geworden is. Ik ben tegen het TINA-denken (There Is No Alternative), dat sinds de val van de Muur overal verkondigt dat er maar één weg is, namelijk die van de vrije markt, de competitiviteit, de privatisering, de deregulering, de flexibilisering. Ik zeg wat de andersglobalisten wereldwijd zeggen, namelijk THEMBA, There Must Be An Alternative. En wat ik zeg zal ik morgen zondag ook in het stemhokje tot uiting brengen.
Jan Buelinckx (12/06/04)
Comments
Laura